Νέα είδη πρωτευόντων θα προκύψουν τις επόμενες δεκαετίες

Το ανθρώπινο είδος περνά μια σημαντική εξελικτική μετάβαση, συγκρίσιμη με αυτή της μετάβασης από τους προπίθηκους σε πιθήκους και από εκεί στους ανθρώπους.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο διδακτορικός φοιτητής Εξελικτικής Ανθρωπολογίας και ερευνητής στο Global Brain Institute, Cadell Last. Το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων έχει αυξηθεί από περίπου 45 έτη στις αρχές του 20ού αιώνα στα 80 στις μέρες μας.

 

Λόγω των εξελίξεων στον τομέα της τεχνολογίας, οι οποίες θα επηρεάσουν τη φυσική επιλογή, ο Last υποστηρίζει ότι το προσδόκιμο θα αυξηθεί στα 120 χρόνια έως το 2050. Η άποψη αυτή είναι γνωστή ως «ριζική επέκταση της ζωής».Εκτός από πιο μεγάλης διάρκειας ζωή, οι άνθρωποι θα καθυστερήσουν πιθανόν κι άλλο το χρονοδιάγραμμα βιολογικής αναπαραγωγής και θα μειώσουν τον αριθμό των απογόνων τους, λέει ακόμη ο ερευνητής.

 

Στο σύνολό τους, όλες αυτές οι αλλαγές μαζί θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ένα «νέο είδος ανθρώπου», περισσότερο εστιασμένο στον τομέα του πολιτισμού, παρά στη βιολογία.

Ο Last αναφέρει τις απόψεις του σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο «Current Aging Science».

Επικαλούμενος κι άλλους μελλοντολόγους, όπως οι Ray Kurzweil και Francis Heylighen, ο Last θεωρητικολογεί για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση με την τεχνολογία, βασιζόμενος σε παρατηρήσεις του παρελθόντος γύρω από την εξέλιξη των πρωτεύοντων και τη βιολογία, γράφει η Christina Sterbenz στο Business Insider. 

Από το «ζήσε γρήγορα και πέθανε νέος», στο «ζήσε αργά και πέθανε γέρος»

Σύμφωνα με τη θεωρία της ιστορίας της ζωής, η φυσική επιλογή διαμορφώνει τη διάρκεια της ζωής ενός οργανισμού και το χρονοδιάγραμμα σημαντικών γεγονότων για την παραγωγή πιο δυνατών –και κατά συνέπεια πιο πιθανό να επιζήσουν– απογόνων.

«Οι οργανισμοί πρέπει να επιλέγουν πώς θα περνούν τον χρόνο τους, ανάμεσα στο "αποκτώ όσο περισσότερους απογόνους μπορώ" ή το "προσέχω περισσότερο εκείνους που θα μπορούν να επιτύχουν στη ζωή"». εξηγεί ο Last. Και καθώς ο εγκέφαλος αναπτύσσεται, οι οργανισμοί απαιτούν περισσότερη ενέργεια και χρόνο για να αναπτύξουν το πλήρες δυναμικό τους.

Με βάση αυτές τις ιδέες, προέκυψαν τρεις σημαντικές αλλαγές στην ιστορία των πρωτευόντων ως προς τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και την καθυστέρηση της αναπαραγωγής: μεταξύ προπίθηκων και μαϊμούδων, μαϊμούδων και πιθήκων και πιθήκων και ανθρώπων. Οι άνθρωποι αφιερώνουν ήδη τον περισσότερο χρόνο και την ενέργειά τους στην ανατροφή των απογόνων τους από οποιοδήποτε άλλο είδος πρωτευόντων και μάλιστα, αυτό το μοτίβο γίνεται όλο και πιο ακραίο.

«Η ιστορία της ανθρώπινης ζωής σε όλη την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μπορεί να ειδωθεί ως μια μεγάλη τάση για καθυστερημένη σεξουαλική ωρίμανση και βιολογική αναπαραγωγή –από το "ζήσε γρήγορα και πέθανε νέος, στο ζήσε αργά και πέθανε γέρος"», γράφει ο Last. Ενώ οι φυσικές ανάγκες τροφοδότησαν τις προηγούμενες εξελικτικές αλλαγές, οι πολιτιστικές και τεχνολογικές καινοτομίες θα οδηγήσουν στην επόμενη στροφή, η οποία έχει επιταχυνθεί από τη Βιομηχανική Επανάσταση.

«Κανείς έχει περιορισμένο χρόνο και ενέργεια από τη γέννησή του μέχρι τον θάνατό του και πρέπει να καταλήξει αν θέλει να αφιερώσει αυτόν τον χρόνο και την ενέργεια στη βιολογική αναπαραγωγή ή στην πολιτιστική αναπαραγωγή», γράφει ακόμη ο Last.

Ακόμη και τώρα μπορεί κανείς να δει αποδείξεις καθυστερημένης αναπαραγωγής και μικρότερη αναλογία απογόνων ανά άτομο σε πολλές χώρες. Παρά τους φόβους για υπερπληθυσμό, ο Last σημειώνει ότι πάνω από τις μισές χώρες (σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία) έχουν φτάσει σε ένα ποσοστό γονιμότητας μικρότερο από 2,1%.

«Καθώς οι χώρες γίνονται πιο εξελιγμένες κοινωνικοοικονομικά, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι –ειδικά οι γυναίκες– έχουν την επιλογή να συμμετάσχουν στην πολιτιστική αναπαραγωγή», εξηγεί ο ίδιος.

Επιπλέον, η εμφάνιση της τεχνητής νοημοσύνης θα αντισταθμίσει την ανάγκη για λιγότερα προσόντα, για θέσεις εργασίας με χαμηλότερα προσόντα και θα δώσει στα άτομα την ευκαιρία να «εξερευνήσουν την πολιτιστική αναπαραγωγή ως ένα λειτούργημα», λέει ακόμη.

Σε πολλές περιπτώσεις, η βιολογική αναπαραγωγή έχει γίνει πολύ ακριβή, στο πλαίσιο της αυξανόμενης πίεσης για προσαρμογή στις τεχνολογικές εξελίξεις.

Συμπερασματικά, ο Last προβλέπει την εμφάνιση μιας ποικιλίας ανθρώπων που θα μπορούν να ζουν πολύ περισσότερο και να κάνουν παιδιά πολύ αργότερα στη ζωή τους, σε σύγκριση με τους σύγχρονους ανθρώπους.