Στην ερώτηση κατά πόσον είναι εφικτό ένα ταξίδι στο χρόνο, η απάντηση
είναι μια άλλη ερώτηση: Στο παρελθόν ή στο μέλλον; Διότι ισχύουν
διαφορετικά πράγματα. Αλλά πριν περάσουμε εκεί πρέπει να διευκρινίσουμε
μερικά σημεία...
Καταρχάς, ο χρόνος είναι κάτι που εμείς αντιλαμβανόμαστε,
δεν υπάρχει κάποιο αόρατο γιγάντιο ρολόι που μετράει. Ως εκ τούτου, δεν
θα πρέπει να μιλάμε για ταξίδι στο χρόνο, αλλά για ταξίδι στο
χωρόχρονο, και αυτό από μόνο του αλλάζει όλο το παιχνίδι. Διότι δεν
μπορούμε να μιλήσουμε για κάποια υποθετική στατική χρονομηχανή.
Παράδειγμα: Έστω ότι υπάρχει η χρονομηχανή αυτή, ένας θάλαμος ας πούμε.
Μπαίνουμε στο θάλαμο και του λέμε να μας μεταφέρει 3 μέρες μπροστά. 3
μέρες μετά όμως, ο πλανήτης έχει μετατοπιστεί και ως προς τη θέση του με
τον ήλιο (περιφορά) και ως απόλυτη θέση μιας και όλο το ηλιακό μας
σύστημα διενεργεί μια σπειροειδή κίνηση. Και καλά, στις 3 μέρες μπορεί
απλά να βρεθούμε σε ένα διαφορετικό σημείο της Γης, αλλά αν του λέγαμε 3
μήνες απλά θα βρισκόμασταν στο μαύρο αχανές διάστημα!
- Fast forward to the Future!
Η ιδέα του ταξίδιου
στο μέλλον είναι λιγότερο προβληματική. Χωρίς
να μπλέξουμε με τις καθαρά θεωρητικές επιστημονικές εκδοχές, η πιο
κατανοητή είναι αυτή που προϋποθέτει ότι το Σώμα κινείται με ταχύτητα
που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός. Έτσι λοιπόν, αν μπορούσε κάποιος να ταξιδέψει με ένα διαστημόπλοιο με τόσο μεγάλη ταχύτητα, λόγω της
Θεωρίας της Σχετικότητας, ο χρόνος για εκείνον θα "μετράει" πιο αργά από τους κατοίκους της Γης. Όταν λοιπόν επιστρέψει μετά από λίγα χρόνια, η Γη θα έχει "γεράσει" κατά εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια (εξαρτάται από την ταχύτητα του ταξιδιώτη και τον χρόνο ταξιδιού του). Επομένως, θα έχει "ταξιδέψει" στο μέλλον χωρίς επιστροφή...
Το ταξίδι
στο παρελθόν υποφέρει από πολλά προβλήματα. Πρώτα από
όλα, το παρελθόν σαν έννοια, είναι και αυτή σχετική. Για να έχει νόημα,
πρέπει πάντα να υπάρχει η έννοια του παρόντος. Και το παρόν είναι μία
και μόνο μία στιγμή!
Τώρα είναι το παρόν. Και
τώρα είναι παρόν. Και
τώρα!
Και όλα τα προηγούμενα ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Από τη στιγμή λοιπόν
που το παρελθόν δεν αποθηκεύεται σε κάποιον συμπαντικό σκληρό δίσκο, πώς
μπορούμε να το εντοπίσουμε με φυσικούς νόμους; Σαν να μην έφταναν όλα
αυτά, έχουμε και τα προβλήματα αιτίου και αιτιατού (χρονικά παράδοξα). Αν πας πίσω στο
χρόνο, σκοτώσεις τον παππού σου πριν καν γεννηθεί ο πατέρας σου, τι
γίνεται; Μπορείς να το κάνεις; Αν ναι, τι γίνεται μετά με εσένα;
Η πρώτη εκδοχή λέει ότι πραγματοποιείται
"αυτοδιόρθωση". Αν πας
στο παρελθόν και σκοτώσεις τον Hitler ως μωρό, για κάποιο λόγο θα σου
έρθει να αντικαταστήσεις το μωρό με ένα ορφανό για να μην καταλάβει
κανείς τίποτα και αυτό το ορφανό θα μεγαλώσει και θα γίνει ο Αδόλφος που
όλοι μάθαμε και αγαπήσαμε. Γιατί αυτό είχε συμβεί από πάντα. Αν πας να
σκοτώσεις τον παππού σου, κάτι θα πεταχτεί μπροστά σου ή θα γλιστρήσεις
σε καμία μπανάνα ή θα σε τυφλώσει ο ήλιος και θα αστοχήσεις. Αυτή η
θεωρία είναι γνωστή και ως
Novikov self-consistency principle. Σαν
θεωρία μπάζει πολύ, διότι όλο αυτό προϋποθέτει ότι το σύμπαν, ή έστω ο
χρόνος είναι μια οντότητα με κάποιου είδους συνείδηση.
- The Back to the Future Version
Εδώ δεν υπάρχει κανένα θεόσταλτο εμπόδιο. Θες να σκοτώσεις τον παππού
σου; Τράβα φάτονα! Μετά όμως θα υποστείς τις
συνέπειες, και μαζί με σένα, θα τις υποστούμε κι εμείς! Διότι, αν σκοτώσεις τον παππού σου, ο πατέρας σου
δεν θα γεννηθεί ποτέ, οπότε δεν θα γεννηθείς ούτε εσύ, οπότε δεν θα πας
πίσω στο χρόνο, οπότε δεν θα σκοτώσεις τον παππού σου, οπότε θα γεννηθεί
ο πατέρας σου, οπότε θα γεννηθείς κι εσύ και θα πας πίσω στο χρόνο και
θα σκοτώσεις τον παππού σου, οπότε...παγιδευόμαστε σε μια
αιώνια χρονική λούπα!
Η θεωρία των παράλληλων συμπάντων: Πήγες
πίσω στο χρόνο; Πολύ ωραία! Άλλαξες κάτι; Εξαιρετικά! Μόλις δημιούργησες ένα
ΝΕΟ ΣΥΜΠΑΝ! Παράλληλο με το αρχικό, στο οποίο δεν μπορείς ποτέ να
επιστρέψεις. Η ιστορία ξαναγράφεται από εκείνο το σημείο και μετά.
Φυσικά εδώ έχουμε το πρόβλημα της ύλης. Που στο διάολο είναι όλα αυτά τα
παράλληλα σύμπαντα ως προς την ύλη τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου