Θεώρημα:
2+3=5.Απόδειξη: Το συγκεκριμένο πρόβλημα απασχόλησε πολλούς μαθηματικούς του 88888ου αίωνα π.Χ. Ακολουθούν μερικές αποδείξεις:
Απόδειξη #1: Παραθέτουμε τους καρπούς μας στο ύψος των ματιών και σε απόσταση 30 εκατοστών από αυτά. Σχηματίζουμε τα άκρα σε σχήμα γροθιάς και στρέφουμε τους καρπούς ώστε να φαίνονται τα νύχια. Υψώνουμε δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού (τον αντίχειρα και τον δείκτη) και τρία δάχτυλα του αριστερού χεριού (τον αντίχειρα, τον δείκτη και το άλλο δίπλα από τον δείκτη). Χωρίς περιορισμό της γενικότητας μετράμε το πλήθος των υψωμένων δαχτύλων και βλέπουμε ότι είναι πέντε, δηλάδη 2(τα δάχτυλα του δεξιού χεριού) + 3(τα δάχτυλα του αριστερού χεριού) = 5.
Απόδειξη #2: Έστω 2+3=6. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία ύψωνοντας αυτή τη φορά τρία δάχτυλα και στο δεξί χέρι. Μετρόντας το πλήθος των υψωμένων δαχτύλων βλέπουμε ότι ισούται με έξι, που είναι άτοπο. Επομένως, αφού 3+3<6 2="2" nbsp="nbsp" p="p">
6>
Απόδειξη #3: Ο ισχυρισμός αποδεικνύεται εύκολα γενικεύοντας το θεώρημα της πρόσθεσης το οποίο ορίζεται ως εξής, "Δύο αριθμοί προστίθενται και μας δίνουν άθροισμα ίσο με το άθροισμα τους." που διατυπώθηκε τον Νοστό αιώνα από τον Σημαδεμένο Τζακ (είχε σημάδι στο μέτωπο έναν σταυρό), ο οποίος πέθανε τον Ν-1οστό αιώνα (το παράδοξο του Τζακ), και προς τιμήν του η πράξη της πρόσθεσης συμβολίζεται με το σημάδι +. (χωρίς την τελεία)
Απόδειξη #4: Θα επιχειρήσουμε απαγωγή σε άτοπο. Έστω ότι δεν κάνει 5. Ας υποθέσουμε ότι κάνει 6. Που δεν κάνει όμως. Καταλήξαμε σε άτοπο επειδή υποθέσαμε ότι δεν κάνει 5. Επομένως κάνει 5.
Απόδειξη #5: Παραθέτουμε και μια γραφική απόδειξη του ισχυρισμού.
Απόδειξη #6: Εφαρμόζουμε την ίδια διαδικασία με την Απόδειξη 1 (βλ. 2+3 αποδείξεις παραπάνω). Στη φάση που είμαστε με ανοιχτά τα δάχτυλα, τα μετράμε: 1-2-3-4-5. Η παρούσα διαδικασία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν ένας από τους 2 προσθετέους είναι το 1. Αλλά ακόμη περισσότερη όταν έχεις να προσθέσεις 1+1. Αυτό προσπαθούσε να κάνει και ο κακομοίρης ο Νάβας και τον πήγαν στο αθλητικό δικαστήριο. Για του λόγου το αληθές:
Θεώρημα:
0=1=2.Απόδειξη:
Έστω α =1. Έχουμε διαδοχικά
α = 1
α * α = α * 1
α^2 = α
α^2 - 1 = α -1
(α+1) (α-1) = (α-1) * 1
α+1 = 1
α=0 και επειδή α=1 έχουμε και 1=0
άρα και 0=1=2=3=4=5=6=...= -19462= -19463= -19464...
Παράγωγοι - Ολοκληρώματα
Το πιο σημαντικό κομμάτι των νερντομαθηματικών. Συμπεριλαμβάνεται επίσης στο μάθημα της Σεξουαλικής Αγωγής (το οποίο είναι ακόμα σε demo version) καθώς περιέχει όλους τους πιθανούς τρόπους συνουσίας μαθητή με συνάρτηση.- Παράγωγοι: Η παράγωγος (f'(x)) είναι μια μεταλλαγμένη συνάρτση, η οποία μετά από τόσες ώρες ανελέητο γαμήσι από τον μαθητή, δεν μπορεί να πάει παραπέρα, και σχεδόν πάντα στο τέλος καταλήγει να μηδενίζεται, αφήνοντας τον μαθητή να αναρωτιέται και να αναζητά πότε σε όλη τη διάρκεια της συνουσίας, η συνάρτηση ήρθε σε οργασμό (τοπικό μέγιστο) και πότε ξεπατώθηκε (τοπικό ελάχιστο).
- Ολοκληρώματα: Η ολοκλήρωση είναι μια ακόμα πιο ανώμαλη και διεστραμμένη διαδικασία, στην οποία ο μαθητής πρέπει να ξαναγυρίσει τη μεταλλαγμένη συνάρτηση στην αρχική της μορφή, και μετά να της ξαναγαμήσει τα πρέκια για να βρει και τις ακόμα πιο προηγούμενες μορφές της. Μόνο που τώρα μπαίνουν στο παιχνίδι και ένα σωρό άσχετοι (c) κάνοντας τη διαδικασία αδύνατη ακόμα και για επιστήμονες. Παρ' όλα αυτά, ο μόνος τρόπος να λυθεί ένα ολοκλήρωμα είναι με τη μέθοδο του υπνωτισμού, οπότε με τη δύναμη του κάρμα η συνάρτηση από μόνη της αποκαλύπτει τι ήταν στις προηγούμενες ζωές της. Αυτός ο τρόπος όμως θεωρείται αντιγραφή και απαγορεύεται στις πανελλήνιες, δίνοντας έτσι στους μαθητές την ευκαιρία για μια εναλλακτική σεξουαλική εμπειρία.
Κομπλεξικοί - μπασταρδεμένοι αριθμοί
Το πιο αηδιαστικό κομμάτι των νερντομαθηματικών. Δεν ενδιαφέρει πραγματικά κανέναν, δεν διαβάζει κανείς για αυτό, παρά το γεγονός ότι μπαίνει πάντα στις πανελλήνιες. Οι κομπλεξικοί αριθμοί, αλλιώς Μυγαδικοί αριθμοί (αριθμοί της μύγας) είναι τερατογενέσεις που προήλθαν από διασταύρωση αριθμών με μύγες. Όλοι τους είχαν χεσμένουςαπό τότε που ήταν μικροί, για αυτό έχουν κόμπλεξ, και συμβολίζονται με το χαρακτηριστικό γράμμα C (από το Complex, ντε!). Παρ' όλα αυτά, ούτε σήμερα τους δίνει κανείς σημασία, και αυτοί παραμένουν κομπλεξικοί. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι περιέχουν, και κανείς δεν ενδιαφέρεται να καταλάβει, για αυτό και αυτοί οι αριθμοί χρησιμοποιούνται μόνο ως μέθοδος βασανισμού σε μαθητές της Γ' Λυκείου. Γίνονται αντιληπτοί με κωδικά γράμματα όπως το i και το z (από το ζζζζζζ, για να υπενθυμίζουν την καταγωγή τους από της μύγες), και αποφεύγουν κάθε σχέση με άλλου είδους αριθμούς.Αξιώματα
Οι μαθηματικοί δέχονται τις παρακάτω προτάσεις, ως θεμελιώδεις χωρίς να μπορούν να τις αποδείξουν.- Ο αριθμός 1 είναι ο καλύτερος αριθμός. Εύκολα συμπεραίνεται από το γεγονός οτί 1+1=2.
- Το κενό σύνολο είναι άδειο.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου