Μηχανές επιβίωσης...

Οι χημικοί επιχειρώντας να μιμηθούν τις χημικές συνθήκες που υπήρχαν στη Γη πριν από 4.000.000.000 χρόνια (πριν την εμφάνιση ζωής), εισήγαγαν σε μια φιάλη νερό μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα και αμμωνία και εξέθεσαν αυτές τις ενώσεις σε μια πηγή ενέργειας, όπως υπεριώδες φως ή ηλεκτρικές εκκενώσεις – μια τεχνητή προσομοίωση αρχέγονων κεραυνών. Έπειτα από μερικές εβδομάδες, στη φιάλη σχηματίστηκε μια καστανή σούπα, η οποία περιείχε μεγάλο αριθμό μορίων πιο πολύπλοκα από αυτά που είχαν εισαχθεί αρχικά: αμινοξέα (δομικοί λίθοι των πρωτεϊνών), πουρίνες, πυριμιδίνες (δομικοί λίθοι του DNA) κ.α.

Ανάλογες διαδικασίες, πρέπει να δημιούργησαν και στη νεαρή Γη, την λεγόμενη «αρχέγονη σούπα» η οποία συνιστούσε τις θάλασσες πριν 4 δις χρόνια. Οι οργανικές ενώσεις συμπυκνώθηκαν τοπικά, πιθανώς σε αφρό που στέγνωνε στις ακτές και υπό την επίδραση του Ήλιου, συνενώθηκαν σε μεγαλύτερα μόρια.

Κάποια στιγμή, εντελώς τυχαία, σχηματίστηκε ένα ιδιαίτερο μόριο: ο Αντιγραφέας. Αυτό διέθετε την ικανότητα να παράγει αντίγραφα του εαυτού του. Πως; Φανταστείτε τον Αντιγραφέα σαν ένα μεγάλο μόριο αποτελούμενο από μια αλυσίδα μικρότερων μορίων ως δομικούς λίθους. Κάθε δομικός λίθος εμφανίζει χημική συγγένεια με τους ομοίους του που αφθονούσαν στην «αρχέγονη σούπα». Έτσι όταν ένας δομικός λίθος της σούπας βρισκόταν τυχαία δίπλα σε ένα τμήμα του Αντιγραφέα με το οποίο έχει χημική συγγένεια, θα τείνει να κολλήσει εκεί. Οι δομικοί λίθοι που συνδέονται με αυτό τον τρόπο θα σχηματίσουν μια νέα αλυσίδα όμοια με του Αντιγραφέα. Όταν οι δυο αλυσίδες αποχωριστούν, θα προκύψουν δυο Αντιγραφείς, ο καθένας εκ των οποίων θα συνεχίσει να φτιάχνει αντίγραφα!

Καταλήγουμε λοιπόν σε ένα μεγάλο πληθυσμό πανομοιότυπων αντιγράφων. Όμως καμία αντιγραφική διαδικασία δεν είναι τέλεια. Γίνονται λάθη! Με την πραγματοποίηση εσφαλμένων αντιγράφων, η αρχέγονη σούπα γέμισε με έναν πληθυσμό όχι πανομοιότυπων αλλά ποικιλιών αντιγραφικών μορίων. Κάποιες ποικιλίες θα ήταν πιο πολυάριθμές από άλλες λόγω μεγαλύτερης αντιγραφικής σταθερότητας ή λόγω ταχύτητας αντιγραφής. Έτσι, η «αρχέγονη σούπα» γέμισε από σταθερές ποικιλίες αντιγραφέων των οποίων τα μεμονωμένα άτομα είτε ζούσαν περισσότερο χρόνο είτε αναπαράγονταν γρήγορα είτε αναπαράγονταν με ακρίβεια.

Η «αρχέγονη σούπα» όμως δεν μπορούσε να συντηρήσει έναν απεριόριστο αριθμό αντιγραφικών μορίων επειδή το μέγεθος της Γης είναι πεπερασμένο αλλά κυρίως επειδή τα μικρά δομικά μόρια που χρειάζονταν για να φτιάξουν αντίγραφα αναλώνονταν με τέτοιο ρυθμό, που άρχισαν να σπανίζουν. Έτσι άρχισε ο «ανταγωνισμός»! Υπήρξε μια μάχη για επιβίωση μεταξύ των ποικιλιών των αντιγραφέων. Μια μάχη χωρίς κακίες και αρνητικά συναισθήματα…μάλιστα χωρίς συναισθήματα κανενός είδους. Έτσι, άρχισαν να εμφανίζονται, μέσω της φυσικής επιλογής, τρόποι βελτίωσης της σταθερότητας ή μείωσης της σταθερότητας των αντιπάλων. Πιθανόν, κάποιοι αντιγραφείς να ανακάλυψαν πώς να διασπούν χημικά τα μόρια των αντίπαλων ποικιλιών και να χρησιμοποιούν τα δομικά μόρια που απελευθερώνονταν για να φτιάξουν δικά τους αντίγραφα. Άλλοι αντιγραφείς ίσως ανακάλυψαν πώς να προστατεύουν τους εαυτούς τους «χτίζοντας» ένα τείχος πρωτεΐνης γύρω τους.

Δηλαδή οι αντιγραφείς άρχισαν όχι απλώς να υπάρχουν αλλά να κατασκευάζουν δοχεία προστασίας για τους εαυτούς τους. Οι αντιγραφείς που επιβίωσαν ήταν εκείνοι που κατασκεύασαν «μηχανές επιβίωσης» μέσα στις οποίες μπορούσαν να ζουν. Οι πρώτες «μηχανές επιβίωσης» δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα προστατευτικό περίβλημα. Όσο όμως η επιβίωση γινόταν δυσκολότερη, οι «μηχανές επιβίωσης» έγιναν μεγαλύτερες και πιο πολύπλοκες.

Ποια ήταν τελικά η μοίρα των αρχαίων αντιγραφέων; Δεν εξαφανίστηκαν διότι είναι οι αρχαίοι άρχοντες των τεχνικών επιβίωσης. Μη τους ψάξετε στη θάλασσα…την εγκατέλειψαν πριν εκατομμύρια χρόνια. Τώρα συρρέουν σε τεράστιες αποικίες, ασφαλείς μέσα σε γιγάντια αδέξια ρομπότ, αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, επικοινωνώντας μαζί τους μέσα από δαιδαλώδεις πλάγιες οδούς, χειρίζοντας τα από απόσταση. Βρίσκονται μέσα σας και μέσα μου. Μας κατασκεύασαν σώμα και πνεύμα και η διατήρηση τους είναι η έσχατη λογική της ύπαρξης μας. Σήμερα οι αντιγραφείς ονομάζονται γονίδια και εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε παρά οι «μηχανές επιβίωσης» τους…

(Περίληψη του κεφαλαίου ΟΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ απο το βιβλίο του βιολόγου Richard Dawkins "ΤΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΓΟΝΙΔΙΟ")