Τεστ για τεχνητή νοημοσύνη «δοκιμάζει» τους υπολογιστές στη δημιουργία τέχνης

Έναν «διάδοχο» στο τεστ Turing, το οποίο χρησιμοποιείται ως κριτήριο για το εάν ένας υπολογιστής μπορεί να θεωρηθεί πραγματικά «Τεχνητή Νοημοσύνη», προτείνει Αμερικανός καθηγητής.









Στην περίπτωση του τεστ Turing, το οποίο πήρε το όνομά του από τον διάσημο μαθηματικό Άλαν Τούρινγκ, ένας υπολογιστής συζητά με έναν άνθρωπο, χωρίς ο δεύτερος να γνωρίζει εάν ο συνομιλητής του είναι υπολογιστής ή άλλος άνθρωπος. Εάν «ξεγελαστεί» και δεν καταλάβει ότι συνομιλεί με υπολογιστή, τότε θεωρείται ότι το τεστ έχει περαστεί, οπότε και πρόκειται όντως για Τεχνητή Νοημοσύνη.

O καθηγητής Μαρκ Ράιντλ, του Georgia Institute of Technology, προτείνει ένα νέο τεστ, στο πλαίσιο του οποίου θα ζητείται από μια μηχανή να δημιουργήσει ένα «πειστικό» ποίημα, διήγημα ή ζωγραφιά. Το προτεινόμενο τεστ ονομάζεται Lovelace 2.0 και αποτελεί νέα έκδοση του παλαιότερου Lovelace Test, που είχε προταθεί το 2001.

Το αρχικό τεστ απαιτούσε από μία Τεχνητή Νοημοσύνη να δημιουργήσει κάτι το οποίο η ίδια δεν θα ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς ακριβώς το δημιούργησε- κάτι για το οποίο δεν ήταν προγραμματισμένη, επιδεικνύοντας ανθρωπίνου επιπέδου δημιουργικότητα.

Το τεστ Lovelace 2.0 πάει ένα επίπεδο παραπέρα.

«Σε αυτό το τεστ, η τεχνητή νοημοσύνη καλείται να δημιουργήσει ένα καλλιτεχνικό αντικείμενο από ένα υποσύνολο καλλιτεχνικών ειδών που έχει καθοριστεί ότι απαιτούν νοημοσύνη ανθρωπίνου επιπέδου, και πρέπει το αντικείμενο αυτό να πληροί κάποιες δημιουργικές προδιαγραφές που έχουν οριστεί από έναν άνθρωπο – αξιολογητή» εξηγεί ο καθηγητής Ράιντλ.

Το δημιούργημα μπορεί να είναι μια ζωγραφιά, ένα ποίημα, ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο ή ένα διήγημα- προϊόν μυθοπλασίας. Αν και αλγόριθμοι έχουν ήδη δημιουργήσει διηγήματα και ζωγραφιές, σύμφωνα με τον Ράιντλ κανένα υπάρχον σύστημα «συγγραφής» δεν μπορεί να περάσει το τεστ Lovelace 2.0.